Sajt www.euroturs.rs koristi kolačiće radi pružanja boljeg korisničkog iskustva i funkcionalnosti sajta. Više o kolačićima pročitajte ovde.
Solun
SOLUN – THESSALONIKI
Solun ima mnogo priča za ispričati, počevši od trenutka njegovog osnivanja 316/315. p.n.e. Sreća da ima kraljevsku „krv“, jer je novi grad dobio ime po Thessaloniki, sestri Aleksandra Velikog i ćerki Filipa II, kralja Makedonije. Naglo se razvijao – zbog svog istaknutog geografskog položaja – kao jedna od najvažnijih luka, ekonomskih i trgovačkih centara Makedonije i Balkanskog poluostrva u celini, prednosti koje su se održavale poslednjih 2300 godina.
Neosporni svedoci njenog dugog toka tokom godina su njeni brojni spomenici. Otvoren i lako dostupan javnosti, živi uz svoje stanovnike i priča zanimljive priče o različitim civilizacijama, religijama, epohama. Predlažem da se nakratko upoznate sa istorijom Soluna kako biste shvatili njihov značaj, pre nego što naiđete na njih, šetajući gradom, i osetite tu posebnost zbog koje se Solunci tako ponose svojom prošlošću.
Područje Soluna je naseljeno još od praistorije, dok najstarije relikvije datiraju iz neolita, otprilike od šestog do petog milenijuma pre nove ere. Najveće naselje bilo je naselje Thermi, koje je dalo ime obližnjem zalivu, a može se pratiti, najverovatnije, do savremenog lokaliteta Karaburnaki. Ostala najmanja naselja nalaze se u regionima Toumba, Stavroupoli, Polihni.
Ambiciozni kralj Makedonije, Kasandar, nakon što je savladao ostale Aleksandrove naslednike, osnovao je ovaj novi grad 316/315. pre Hrista, ujedinivši 26 malih naselja i časno ga nazvao po svojoj ženi i Aleksandrovoj sestri Solun. Zbog svog strateškog položaja na najsevernijem mestu zaliva Termaikos i Egejskog mora uopšte, grad se relativno brzo obogatio kao trgovački centar i pomorska baza Makedonskog kraljevstva. Solun je građen prema staroj grčkoj gradskoj standardnoj arhitekturi, uzimajući u obzir institucije njegovih građana, versko bogosluženje, finansijsku delatnost, obezbeđujući istovremeno i Eklezijsku skupštinu i parlament. Štaviše, izdala je sopstvenu valutu 187. pre Hrista, koja je nosila znak SOLUN, raspolažući sopstvenom kovnicom novca.
Godine 168. p.n.e. makedonski kralj Persej je poražen od rimskog generala Leukija Emilija Pavla. Solun je postao glavni grad drugog rimskog administrativnog okruga Makedonije i od 148. p. nakon uspostavljanja rimske provincije Makedonije, to je bio grad u kome se nalazilo sedište rimskog guvernera. Svoju jedinstvenu geostratešku lokaciju pojačali su Rimljani izgradnjom Egnatijskog puta (Via Egnatia), a grad je postao čvorište koje povezuje Jadransko more sa Helespontom i Malom Azijom, kao i gradove Dunava sa Egejskim morem. i istočne luke. Vredi napomenuti da je rimski besednik Ciceron neko vreme živeo u Solunu. Zbog odbijanja Solunaca da pruže utočište ubicama Julija Cezara, Bruta i Kasija, koji su pobegli u Makedoniju, Rim su nagradili grad tako što su ga proglasili „slobodnim gradom“ (civitas libera) 42. pre Hrista, što je rezultiralo dodatnih privilegija. Dakle, Solun predstavlja centar privlačnosti ne samo za stanovnike okolnih područja, već i za mnoge strance, uglavnom sa istoka (Egipćane, Sirijce, Jevreje). Bio je to veliki urbani centar, kosmopolitski u svoje doba, grad otvoren za nove ideje, religije i strane uticaje.
Apostol Pavle je posetio rimski Solun 50. godine nove ere, dok će seme njegovog učenja prerasti do kasnijeg uspostavljanja gradske hrišćanske zajednice, dok se njegove dve poslanice „Solunjanima“ smatraju najstarijim odlomcima Novog zaveta.
Za vreme vladavine Cezara Galerija Maksimilijana, u gradu su podignuti slavni spomenici, koji i danas postoje, u delovima ili u celini: Rotonda, Trijumfalna kapija (poznata i kao Kamara), Kraljevska palata, Hipodrom.
Veoma mali broj gradova je bio toliko vezan za svog sveca zaštitnika kao Solun. Za vreme Galerijeve vladavine, Sveti Dimitrije, zaštitnik grada, koji je bio mlad oficir u rimskoj vojsci, umro je kao mučenik u Solunu, prateći svoju konvencijsku igračku hrišćanstvo. Hram Svetog Dimitrija Mirotočivog, do danas je bio verski hodočasnik širom sveta.
Solun je nastavio da igra veoma važnu ulogu i politički i strateški nakon što je car Konstantin Veliki 330. godine preneo rimsku prestonicu iz Rima u Konstantinopolj i dobio je naziv „prvi posle prvog“. U 5. i 6. veku n.e. Solun je bio prinuđen da odbije napade Avarslava i Slovena. Zbog svog privrednog i kulturnog razvoja, krajem 9. i početkom 10. veka, nastaju pogodne prilike i u trgovini i u kulturi. , kako bi postao mesto ustanka dve ličnosti predodređene da obeleže hrišćanski svet. Braća Ćirilo i Metodije su hristijanizovali Slovene, dok je Ćiril izmislio slovensko pismo. Više pročitajte ovde
Vizantijsko carstvo su više puta napadali brojni neprijatelji, uključujući i Bugare. Solun će 904. godine doživeti divljaštvo i pljačku od strane Saracenskih gusara, praćenih Normanima koji su osvojili grad na tri meseca 1185. godine nove ere. Štaviše, tokom 4. krstaškog rata, Carigrad su zauzeli krstaši, kao i Solun, osvajanje u trajanju od 20 godina.
Vizantijski unutrašnji sukobi su kulminirali 1342. godine u Solunu, pokretom zilota, između plemića s jedne strane i zilota kao ekspresionista srednjeg i nižeg sloja s druge. U početku su ziloti preovladali, ali su na kraju srušeni 1349. Nakon kratkog perioda pod mletačkom vlašću, Solun je konačno osvojio Osmanlije 1430. godine.
Četrnaesti vek se smatra kulturnim zlatnim dobom Soluna. Grad je prošao niz kulturnih fermentacija, kako umetničkih tako i duhovnih, od strane mnogih naučnika i laika koji su u njemu rođeni ili živeli. Istaknuta ličnost među njima bio je Grigorije Palama, jedan od najistaknutijih teologa 14. veka i glavni eksponent pokreta isihasta.
Godine 1430. Murat II osvaja Solun koji će ostati pod otomanskom vlašću do 1912. Grad izgleda skoro napušten jer je većina stanovnika pobegla u okolna područja da bi pobegla, drugi su masakrirani, a drugi prodavani na pijacama roblja na istoku. Većina crkava je pretvorena u džamije, a neke male crkve su nastavile da funkcionišu kao hrišćanske crkve. Od brojnih manastira, jedini koji je opstao tokom osmanskog perioda bio je manastir Vlatadon, koji do danas nastavlja svoju službu. Istovremeno se grade bogoslovije, natkrivena pijaca, kupatila, česme i spomenik – simbol Soluna Bela kula.
1492. veliki događaj menja antropogeografiju grada. U Solun stiže 15-20.000 Jevreja proteranih iz Španije i njihov dolazak daje novu dinamiku komercijalnoj i industrijskoj aktivnosti grada, istovremeno jačajući njegovu multikulturalnost. U 18. veku nagli razvoj trgovine dovodi do toga da mnoge zapadne zemlje otvaraju konzulate u Solunu i grad van ekonomskog prosperiteta ponovo dobija kosmopolitski karakter. U zamahu grčke revolucije protiv Turaka 1821. godine stiže do Soluna, dok su revolucionarni pokreti u Makedoniji nasilno ugušeni u periodu 1821-1823. Krajem 19. veka Solun se povezuje železnicom sa Skopljem, a odatle sa Evropom i Istanbulom, postavlja se i prvi tramvaj na konjsku vuču, javlja se gasna i sirovina. . Solun dobija izgled modernog evropskog grada.
1903. bugarski komitat sa ciljem teritorijalnih pretenzija u Makedoniji, otpočeo je akciju razbijanjem Soluna i prekidom makedonske borbe (1904-1908). 1881. godine u Solunu je rođen Mustafa Kemal Ataturk, turski reformator i prvi predsednik Turske Republike.
Prekretnica u istoriji Soluna je njegovo oslobađanje, ulazak grčke vojske u grad nakon potpisivanja protokola o predaji 26. oktobra 1912. godine, na dan praznika zaštitnika Svetog Dimitrija.
Grčka nije učestvovala u Prvom svetskom ratu od njegovog početka, ali će na kraju dozvoliti da snage Antante koriste luku Solun za dopunjavanje goriva savezničkim snagama, što je rezultiralo 1915/1916, kada je grad bio preplavljen hiljadama britanskih i francuskih vojnika.
U leto 1917. izbija veliki požar koji će spaliti veći deo istorijskog centra Soluna, ostavljajući 73.000 beskućnika i nezaposlenih. Iako grad pokušava da se povrati nakon požara, maloazijska katastrofa 1922. stvara nove socijalne i ekonomske uslove za Grčku. Uz grčko-tursku razmenu stanovništva koja je dogovorena Lozanskim ugovorom 1923. godine, desetine hiljada grčkih izbeglica iz Male Azije, Istočne Trakije i Ponta se naseljavaju u Solun. Uprkos početnim problemima masovnog priliva grčkih izbeglica, njihovo prisustvo će dati novi podsticaj gradu.
Nemci ulaze u Solun 1941. Jedna od najtragičnijih posledica nemačke okupacije u lokalnoj istoriji je istrebljenje jevrejske zajednice grada. Godine 1943. 46.091 Jevrej iz Soluna biva prebačen u koncentracioni logor Aušvic i Birkenau da bi se vratilo samo 1950 njih.
Solun ponovo udiše vazduh slobode oktobra 1944. godine.
Od arheološkog blaga Makedonije, vizantijskog nasleđa i savremene umetnosti u fotografskim klikovima, Olimpijskih igara i Orijent ekspresa, više od 30 muzeja u Solunu koji u sebi sadrže tok, evoluciju i kreativnost grada.
Koji je najbolji način da doživite Solun? Naravno šetnjom po kvartovima grada! Užurban, šaren i živahan, svaki solunski okrug ima svoje posebne karakteristike, crtajući šarm ovog magičnog suživota između starog i novog. Udaljenost između njih je kratka tako da možete lako videti najzanimljivije od njih. Dakle, obucite udobne cipele, „naoružajte“ kameru i idite!
Rimski put Soluna kroz vreme počinje 168. pre Hrista kada je rimski vojskovođa Lucije Emilije Pavle pobedio kralja Makedonije Perseja. Kao glavni grad druge rimske administrativne oblasti Makedonije, Solun je geostrateški nadograđen izgradnjom Egnatijskog puta (Via Egnatia) koji povezuje Jadran sa Dardanelima i Malom Azijom i postaje trgovačko, političko i vojno središte. Rimski Solun će se naći na putu apostola Pavla 50. godine nove ere i seme njegovog učenja će procvetati naknadnim osnivanjem hrišćanske zajednice u gradu. U stvari, dve poslanice Svetog Pavla „Solunjanima“ su najstariji tekstovi Novog zaveta.
Za vreme vladavine Cezara Galerija Maksimilijana grade se sjajne građevine, koje možete istražiti rimskim putem, jer su cela ili delovi njih sačuvani do danas!
Solun je otvoreni Muzej ranohrišćanske i vizantijske umetnosti. UNESCO je 1988. godine proglasio mesta svetske baštine za 15 „najboljih spomenika“ grada, reprezentativnih uzoraka ovog perioda njegove istorije. Solunske zidine, crkve, manastiri i vizantijske terme, uvrštene na Uneskovu listu, sve tvorevine jedinstvene arhitekture i retke verske umetnosti, smatrali su da imaju toliki i toliki kulturni značaj, da je neophodno da se sačuvaju u istorijskom sećanju. čitavog čovečanstva. Sazvali smo ove spomenike u tematsku „Put spomenika UNESCO-a“ da bismo ih uvrstili na vašu listu!
U bogatom kulturnom kalendaru Soluna, festivali imaju svoje posebno mesto. Alat za dinamično unapređenje svih oblika umetnosti i izražavanja, odlična su prilika da posetite grad i otkrijete savremenu kulturnu produkciju!
Noćni život u Solunu je nezaboravno iskustvo! Najpoznatiji turistički časopisi i veb-sajtovi otkrivali su jedan za drugim noćni život grada. U stvari, National Geographic je Solun uvrstio na listu 10 najboljih gradova sa najboljim noćnim životom širom sveta!
Ne dozvolite da vas bezbroj mogućnosti za ručavanje i zabavu zabrinjava!